vrijdag 27 april 2012

Te laat... Verslapen!

Deze zinnetjes heb ik al zo vaak gehoord!
"Die Monopoly heeft echt overal maling aan!"
"J***s, ben je nou weer te laat?"
"Als je zo doorgaat, ben ik genoodzaakt om je te ontslaan"
"Het is dat je zo belangrijk bent, anders had ik je allang ontslagen"
"Hoe krijg je het GVD weer voor elkaar om op deze belangrijke dag niet op tijd uit je bed te komen!"

Altijd te laat
Ik ben een 'te laat komer'. Nooit heb ik begrepen waarom dit is, maar ik doe het.
Al vele malen heb ik mijn leven gebeterd. Ik maak optimaal gebruik van de 'alarmfunctie' van mijn iPhone, ik laat mijn wekker afgaan als ik naar mijn voetbaltraining moet, als ik nog een kwartier heb om de bus te pakken, als ik een eitje kook en in vele andere situaties.

Maar toch... Kom ik te laat op de training (ooit ben ik halverwege het seizoen uit het team gezet omdat ik me niet aan de tijden hield), mis ik een bus waardoor ik een halfuur te laat op mijn werk kom, laat ik het water van mijn eitjes droogkoken enzovoort.

Ik ben niet bijzonder bijgelovig, maar ik heb wel eens tegen iemand gezegd dat het een vloek lijkt te zijn! Alsof er een onzichtbare hand voortdurend de tijd een paar minuten vooruit zet, maar dan alleen bij mij. Bij mij alleen.
Hele volksstammen waarmee ik samengewerkt heb, komen op tijd. Maar ik, ik kan niet op tijd komen.

Een recent voorbeeld
Ik moest om 5:45 op mijn werk zijn (ik deed een project bij de Bloemenveiling in Naaldwijk). Om 4:30 gaat de wekker. Mijn vrouw irriteert zich dat ik pas na 10 minuten reageer, maar ik kom er wel uit.
Al twee keer eerder was ik te laat gekomen (ca 45 minuten verslapen = 1,5 uur later op werk ivm rare bustijden). De 'policy' die er gehanteerd wordt is 'three strikes out'. Drie keer te laat is ontslag.

In het project dat ik deed had ik een leidinggevende functie. Er lopen daar ongeveer 250 man rond die aangestuurd worden door ca tien Teamleiders. Gedurende het project was ik herkenbaar aan een 'Teamleidersjas'. Binnen twee weken was het als een lopend vuurtje door het gebouw gegaan: "Er is een nieuwe Teamleider..."
Nu was mijn functie niet die van Teamleider, maar ik had wel een belangrijke functie in een project waar 250 man omgeschoold moesten worden naar een nieuw systeem. Ik mocht hen namelijk het nieuwe systeem leren.

De bewuste ochtend van mijn derde keer 'te laat' was er eigenlijk niets aan de hand. Ik kwam er op tijd uit, was ruim van te voren klaar met douchen en met aankleden. In principe was ik gewoon helemaal klaar om te vertrekken naar de bus die pas over 20 minuten zou komen. De bus was op zo'n drie minuten loopafstand en ik nam altijd een veiligheidsmarge van 5 minuten, niets kon meer mis gaan.

Ik besloot nog even om naar het toilet te gaan. Ik had mijn sleutels, telefoons en portemonnee klaargelegd. Ik was klaar met de sanitaire stop en zag dat ik nog 15 minuten over had.
Het is niet mijn gewoonte om te ontbijten, maar ik wilde al een tijdje mijn leven beteren en dus besloot ik een bakje Yoghurt voor mezelf in te schenken en daar een banaantje in te snijden.
De tijd die het zou moeten kosten had ik best aardig ingeschat dacht ik: Koelkast open, Yoghurt pakken, bakje pakken, lepel pakken, Yoghurt inschenken, in koelkast zetten, koelkast dicht, banaantje pakken, schillen, in plakjes snijden en het bakje leegeten. Het zou hooguit vijf minuten kosten om dit alles voor elkaar te krijgen.

Als ik eet, dan verveel ik me snel. Dus ik pakte mijn telefoon en portemonnee en besloot om nog even op Nu.nl te kijken. Terwijl ik het bakje leegat, bekeek ik twee berichten op de website en was ik klaar om te gaan... Om de een of andere reden is er in de vijf minuten die ik ingeschat had iets misgegaan... Er waren tien minuten voorbijgegaan, ik had nog vijf minuten om de bus te pakken. Mijn 'veiligheidsmarge' van vijf minuten was veranderd in twee minuten.

Snel liep ik naar de kapstok om mijn jasje te pakken... Ik greep mis, terug naar de woonkamer... Het hing al klaar over de stoel. Ik pakte mijn telefoon en portemonnee en liep naar de voordeur... Ik klop nog even op alle zakken of ik alles bij me heb... Crap, sleutels... Die lagen nog op de tafel.

Snel heb ik mijn sleutels gepakt en ben ik in een hoog tempo naar de bus gelopen. Op zo'n 50 meter afstand zie ik dat de bus twee mensen 'inlaad' en daarna vertrekt. Ik begin te sprinten, maar het enige dat ik nog te zien krijg zijn de achterlichten. Ik kijk op mijn klok en zie dat de bus een minuut te vroeg vertrokken is. Direct SMS ik mijn leidinggevende... Zodat ze aan de tijd kan zien dat ik wel degelijk op het juiste moment bij de bus stond.

Dit verhaal liep met een sisser af, ik kon de reguliere bus een kwartier later nemen en was uiteindelijk 'maar' 3 kwartier te laat.

Ik haat wachten
Op deze manier ben ik al zo vaak het schip ingegaan. Ik kan niet tegen wachten.
Met de rij in de supermarkt heb ik geen probleem, ik vermaak me wel met om me heen kijken naar alles dat beweegt. Maar als het gaat om 'loze tijd zoals die wanneer je wacht op het tijdstip dat je naar een bus moet lopen of de auto moet pakken, dan kan ik flink chagrijnig worden van het wachten.

Ik zoek dan afleiding. Ik lees nog even een artikeltje uit de Quest, bekijk de komende drie weken op de scheurkalender, ga nog even op zoek naar een potje Blistex enzovoort. Ik moet iets doen om de tijd te vullen anders word ik gek.

Overdreven? Vast wel, maar ik heb het en kan het aan niemand uitleggen.
Ik heb er veel over gelezen, denk aan boeken als 'The one minute Manager' of 'Succes voor Dummies'.
Er staan allemaal 'ABC-tjes' in over hoe je goed je tijd in moet delen. Maar mij lukt het niet.

Het gekke is dat als iemand mij op een willekeurig moment van de dag vraagt hoe laat het is, dat ik er meestal maar een minuut of vijf naast zit. Ik heb dus wel een goed besef van tijd. Misschien is dat omdat ik onbewust regelmatig op de klok kijk, of het is omdat ik gewoon goed in de smiezen heb hoelaat het is.

Het helpt me geen bal... Ik blijf te laat komen.

Een nieuwe start - Een goede eerste indruk
Het bijzondere is dat als ik een nieuwe baan heb of een afspraak met een nieuwe prospect, dat ik ruim een halfuur van tevoren aanwezig kan zijn. Ik vind het niet prettig, want ik haat het wachten. Maar ik maak altijd een uitstekende eerste indruk.

Ik hoor het ze steeds zeggen: "Wow, die jongen is altijd op tijd. Die moeten we zo snel mogelijk een vast contract aanbieden"
Maar ik weet bij voorbaat al dat dat gaat veranderen. Is het niet na een maand, dan is het wel na twee maanden. Tijd en ik zijn geen vrienden, nooit geweest... En als er niet snel iets verandert, dan zullen we dat nooit worden.

Het vervelende is dat ik vaak mijn werk uitmuntend doe. Ik lever goede resultaten, doe meer moeite dan collega's en denk vaak een stapje verder dan de gemiddelde persoon. Ik begrijp de 'behoefte' van een werkgever of klant en zorg er voor dat die vervuld wordt.

Maar door het te laat komen en verslapen worden alle goede prestaties in eens niets meer waard.
Hoe goed ik ook mijn werk aflever, ik blijf het stempel van de verslaper/te laat komer houden.
Ik heb dit bij een werkgever niet gehad, daar hadden we flexibele tijden. Als ik dan 'mikte' op 8.00 uur aan de slag en ik kwam pas 8.45, dan hoefde ik aan niemand verantwoording af te leggen. Dat was gewoon prima. Heus, ik heb me ook daar wel eens verslapen. Maar dan werd het hoogstens 11.00 uur, we hadden flexibele werktijden van 7.00 tot 10.00 dus dan was het nog maar 'een uurtje'.

De 'smet' van mijn te laat komen en het verslapen hebben me al heel veel mooie carrièrekansen gekost!

Verslapen - Statistieken - schijnoplossingen?
In de afgelopen 10 jaar heb ik mij denk ik zo'n 90 keer verslapen voor werk, school, tentamens, afspraken enzovoort.

Het zal ongetwijfeld met nachtrust en ritme te maken hebben. Ik slaap gemiddeld vier uur per nacht en in het weekend haal ik de overgebleven tijd weer in. Hier kom ik in een later hoofdstuk weer op terug!

4 opmerkingen:

  1. Ja, weer zo herkenbaar....wat schrijf je mooi Morris...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb je blog echt met veel plezier gelezen. Het is alsof je mijn leven precies beschrijft. Werkgever, tijd en ik liggen mekaar niet, chago als ik moet wachten en het heeft mij idd me carrière kansen verpest.

    Hopelijk heb je er wat op gevonden!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zit met aandacht jouw blogberichten te lezen en het is allemaal zo herkenbaar voor mij, ook het te laat komen, alles op het allerlaatste moment doen, stress → dopamine
    In oktober is er na 3 intake gesprekken bij Molenmann Kliniek te Heerenveen er ook uitgekomen dat ik ADD+ heb.
    Ik had al heel veel op internet erover gelezen en youtube filmpjes bekeken waar ik enorm veel in terug herkende bij mezelf.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk niet dat stress ten gevolge van uitstelgedrag de dopamine aanmaak verhoogt maar in plaats daarvan (nor)adrenaline vrijkomt vanuit een survival mechanisme wat geactiveerd word door de dreigende deadline. We kunnen eigenlijk niet anders dan wachten tot de stress dermate hoog word zodat dit alternatieve brandstofsysteem in werking treed.



      Verwijderen

Vlink