maandag 24 december 2012

2012 het jaar van de ommekeer

Een terugblik
Acht maanden geleden kreeg ik de eerste hint...
Acht maanden geleden accepteerde ik een 'stempel'... Een stempel dat ik ook vandaag de dag nog steeds met 'trots' draag...

Meer nog dan een stempel was het een 'antwoord', een verklaring voor mijn soms onberekenbare gedrag. Een verlossing, maar ook weer een vraagstuk...

In de afgelopen zes maanden is mijn leven ondersteboven gegaan, maar juist nog meer op orde gekomen!

Ik kan zeggen dat 2012 het jaar is geweest van de ommekeer. Van labiel naar stabiel, van domme jongen naar intelligente man, van risicofactor naar zekerheidje...
Gaat dat zo makkelijk? Neen...

Voor...
De status van mijn leven op 1 januari 2012:
- Een huwelijk met een vrouw waar ik gek op ben, maar waar ik geen mogelijkheid meer zag om het te redden...
- Een baan die ik met veel plezier uitoefende, maar die op scherp stond doordat ik me in de eerste twee maanden al drie keer had verslapen.
- Halverwege het 5e (herkansings)jaar van mijn opleiding Commerciƫle Economie nog maar 2 van de 21 punten binnengehaald, ik had met de kerst van 2011 klaar kunnen zijn.
- Een voortdurend onzeker gevoel over mijn toekomst, ik maakte niets af en was onbetrouwbaar
- Een huis waar ontzettend veel aan moest gebeuren: De tuin was al twee jaar een zandbak, een aantal kabels liet ik door de woonkamer slingeren, er hingen peertjes overal, we zaten al maanden op een wc-bril met een barst.
- Ik was enthousiast maar onzeker... Ik durfde geen comittment meer aan... In 2011 ben ik gestopt met de Business Club van de voetbalvereniging, met actief werken aan het boek dat ik uitgeef, met afspraken maken om verantwoordelijkheid op me te nemen...

Ik kan doorgaan...

Bezinning
Als ik terugkijk dan ben ik dankbaar voor alles wat ik heb mee mogen maken dit jaar... Ik hoef niet meer voortdurend om te kijken over mijn schouder of ik mijzelf misschien in mijn rug steek.
De tranen hebben rijkelijk gevloeid de afgelopen weken, waarom? Dankbaarheid... Steeds maar weer.
Iemand die niet in een hogere macht gelooft zal zeggen: "Jongen, wat heb jij een mazzel gehad in het afgelopen jaar"... Maar ikzelf denk soms echt dat ik een 'steuntje' heb gekregen. Zo ontzettend veel puzzelstukjes zijn op hun plaats gevallen!

Na...
Mijn leven is op de rails... En we weten allemaal dat dat ook geen garantie is voor succes (kijk maar naar de NS)... Maar ik mag vooruitkijken!
2012... Het jaar waarin ik mijn studie afronde, waarin ik een fantastisch huwelijk ontwikkelde (waarvan uiteraard ook 50% op het conto van mijn vrouw komt), waarin ik papa werd, waarin ik een geweldige baan vond, waarin ik ADD ontdekte en daar een weg in vond, waarin ik mijzelf op ontzettend veel manieren heb ontwikkeld.
Zo heb ik dit blog bij kunnen houden (hoewel de frequentie heel laag is), heb ik een lied geschreven en 'uitgebracht' zonder kennis van muziek (ik zal het nog wat 'anonimiseren' en dan posten), heb ik eigenhandig een ooievaar gemaakt van hout zonder enige kennis van techniek (met minimale hulp, zie foto onder dit blog), heb ik familiebanden aan kunnen halen (voor het eerst bij heel veel mensen op visite geweest), heb ik zaken afgemaakt die ik normaal zou laten schieten.

Mezelf zijn
2012 is voor mij het jaar geworden waarin ik mezelf leerde kennen, maar nog meer mijzelf accepteerde... Wanneer de diagnose ADD gegeven wordt (en deze door de patient wordt erkend/herkend) dan wordt het hele geleefde leven opnieuw onder de loep genomen.
Waarom deed ik zo in 1988, waarom reageerde ik zo vreemd op mijn nieuwe omgeving in 1990, hoe komt het dat ik op dat en dat moment faalde enz... Eigenlijk wordt het zelfbeeld opnieuw opgebouwd.

Misschien heb ik de mazzel dat ik overwegend positief in het leven sta en kan ik daardoor de voordelen zien van de 'stoornis'. Meer en meer wil ik mijzelf zijn.
Toen ik solliciteerde voor de baan waar ik nu werk heb ik verteld over ADD. Ik heb duidelijk uitgelegd wat het is en dat dat iets is dat hoort bij Morris Monopoly, neem je Morris aan, dan krijg je er ADD bij.

In de afgelopen maanden leer ik dat ik echt mijzelf mag zijn. Met mijn soms veel te ver gezochte humor die niet begrepen wordt, met mijn redenaties die onnavolgbaar zijn, met soms ook weer briljante analyses... Misschien is het voor de 'normale mens' een inkopper, maar ik ben er veel minder mee bezig om me aan te passen aan een systeem waarin ik misschien wel nooit 100% zal passen.
Ik accepteer afwijzing makkelijker, weet dat niet iedereen mijn vriend kan zijn, weet ook dat niet iedereen mij aardig hoeft te vinden om wat ik 'doe'.

Ik ben blij en gelukkig, ongetwijfeld zitten er wat 'papa-hormonen' bij, maar als ik terug kijk, dan kan ik alleen maar dankbaar zijn voor de ongelofelijke hoeveelheid goede dingen die me overkomen zijn. De tranen komen weer...

Dankwoord
Vandaag staat de teller op 12.500 pageviews... Ik ben dankbaar voor de mensen die betrokken geweest zijn bij de diagnose. Ik ben dankbaar voor de mails die ik heb mogen ontvangen van mensen die steun vonden in mijn blog (of er spelfouten in vonden).

Ik wil iedereen een fantastisch 2013 wensen, hopend dat het net zo veel goede dingen mag brengen als ik zelf heb meegemaakt. Ik weet nog niet of ik door ga met het bloggen, ik merk dat de behoefte aan het afnemen is, maar ik ben blij met iedereen die het blog heeft bezocht!

Hartelijk bedankt!

Ps. We kunnen weer fatsoenlijk schijten...






Vlink