donderdag 7 juni 2012

Ik zie ik zie... Wat jij ook ziet... Broerderliefde...

Mijn broertje (geboren in '87) en ik hebben dezelfde soort humor. We hoeven elkaar maar aan te kijken en we begrijpen elkaar, om dan daarna de slappe lach te krijgen.
Hoewel hij de diagnose 'Asperger' gekregen heeft, vermoed ik dat ook hij AD(H)D heeft.

Toen ik bij PsyQ was, vroeg ik er naar bij een psych, ze bevestigde dat dit inderdaad kon, maar dat als er een diagnose Asperger gesteld is, dat deze 'overruled'. Voor mij is dit enigszins opmerkelijk omdat hij met Asperger prima blijkt te kunnen leven. Het is een fijn ventje, hij heeft geweldige humor en is heel erg sociaal (hij haalt er energie uit om onder de mensen te zijn). Toch worstelt ook hij met ADD-symptonen, maar weet hij ook de voordelen er van te gebruiken.

Samen kijken
Het leeftijdsverschil is nu klein in verhouding, vroeger was dat natuurlijk veel groter. Toch trokken we samen op. We gingen voetballen, zwemmen, 'struinen' enzovoort. We waren vaak samen op pad.
Misschien is het daarom dat ik dacht dat onze 'manieren' normaal waren. We deden veel op dezelfde manier.

Wat mij achteraf opvalt is dat hij en ik altijd meer zagen dan anderen. Details en afwijkingen gaan ons zelden voorbij. Hij en ik zouden in een gezelschap samen zien dat iemand een kruimel in zijn baard heeft en elkaar aankijken en dan weer in de lach schieten. Ook zouden we samen zien dat iemand twee verschillende sokken aanheeft. En waar we ons samen aan kunnen irriteren is het als we zien dat iemand een labeltje uit zijn shirt heeft steken.

Leuk hoor, maar je kunt er vrij weinig mee. Wel is het zo dat we allebei dus in 'beelden' denken en dit meestal goed uit kunnen dragen. Noem iets op en we zien het voor ons. We zien iets voor ons en kunnen dat opnoemen.

Zien en manipuleren
We worden getriggerd door woorden. De woorden worden beelden en de beelden worden levendig. We zien iets voor ons en kunnen dat aanpassen en veranderen. Het lijkt er op dat we dezelfde paadjes bewandelen om zoiets voor ons te zien. Want ik weet vaak wat hij denkt en hij weet het van mij.


Ook als ik alleen ben weet ik dat als ik iets zie, dat mijn broertje dat ook zou zien. Bijvoorbeeld een dik mannetje dat met zijn hoofd op en neer knikt als hij snel loopt. Dat zouden wij zien en we zouden er om lachen. Niet respectloos, maar gewoon 'leuk'. We kunnen ook lachen om iemand die heel erg serieus doet, maar eigenlijk (zonder het door te hebben) de grootst mogelijke onzin uitkraamt.

Het is niet leuk, maar we vinden het grappig. Als we ergens lopen en we zien een hele dikke vrouw met een heel erg lange slanke man lopen, dan zou een van ons zomaar 'internetdate' kunnen roepen. We zouden dan fantaseren over wat die mensen op hun profiel hebben staan: "Vrolijke meid zoekt gezellige jongen om mee naar de bios te gaan", mijn broertje zou dan aanvullen "Ik heb zes katten, doe aan Boggle en ik bezorg de krant om aan mijn conditie te werken", daarop zou ik aan kunnen vullen "Lievelingseten: Patat, pannenkoeken, kroketten, frikandellen en baby's"... Waarschijnlijk is er niemand op de aarde die dit grappig vind, maar wij liggen dan ondertussen in een scheur, we zien het gewoon voor ons.
We hebben na 10 minuten al helemaal een beeld geschetst rondom zo'n persoon en kunnen dat als het ware samen 'inkleuren'.

Typetjes
Met een oogopslag kunnen we iemand doorgronden. We hebben dat 'talent' beiden. We weten hoe iemand spreekt, welke stopwoorden hij heeft, hoe hij zijn hoofd houdt als hij wat zegt, hoe hij loopt, hoe hij zijn handen gebruikt, de gezichtsuitdrukkingen die hij gebruikt als hij wat zegt enzovoort... We zijn er dan ook 'goed' in om een 'typetje' van iemand te maken.

We kunnen zo'n typetje dan zo overdreven neerzetten dat we er soms een spel van maken. "Wie doe ik na?"... We zitten vaak goed, maar als we er naast zitten en het goede antwoord wordt genoemd, dan weten we precies welke maniertjes en dingetjes er uitgebeeld zijn. Ook dan volgt weer een lachbui...

Onopvallend
We hebben een zintuig waarmee we aan kunnen voelen wat iemand in een groep hoort of niet hoort, we weten met welk volume we kunnen praten zonder op te vallen.
Ook 'zien' we wat een ander ziet.
Als ik met mijn vrouw in de auto zit en we rijden langs een weiland, dan zie ik wel dat er twee schapen seks hebben, mijn vrouw ziet dat niet, zelfs niet als ze niet achter het stuur zit. Ik doe dan meestal ook geen moeite om er op te wijzen, tegen de tijd dat ze het doorheeft rijden we al weer een kilometer verder.

Maar als iemand anders iets 'grappigs' of opvallends ziet en hij wil een zin starten, dan weet ik al wat hij gezien heeft. We kunnen snel 'begrijpen' wat iemand ziet/hoort, maar zijn niet altijd in staat om een opracht een-op-een over te nemen.

Intenties lezen
Het grappige is dat mijn broertje en ik niet perse iemand 'concreet' begrijpen, maar we 'lezen' iemands intenties. Daarom kunnen we ook zo lachen om iemand die 'te' interessant doet, wat hij zegt kunnen we niet altijd volgen, maar zijn intentie (slim over willen komen) zien we wel. Daar houden we allebei niet zo van.

Ook mensen die oneerlijk zijn hebben we vrij snel door. Als iemand zegt 'dat ie het niet erg vind' en we voelen ons allebei schuldig, dan weten we gewoon dat die persoon het wel erg vind. En daar ontstaan best wat ongemakkelijke situaties door. Want de verbale boodschap komt niet overeen met de non-verbale boodschap. Daar kunnen we het moeilijk mee hebben.

We zijn allebei actief als ZZP'er (bijna al mijn broertjes en zusjes) en vinden praten met de opdrachtgever best wel eens lastig. Als iemand zegt dat de prijs niet het belangrijkste is, maar hij is van mening dat dit een struikelblok zou kunnen zijn, dan denken we allebei al ver vooruit. We zien al voor ons hoe deze persoon gaat klagen over de factuur, terwijl we wel doen wat hij gezegd heeft.
We worden er gelukkig beter in, maar we vinden het allebei moeilijk om mensen teleur te stellen.


Gebruiken
Hoewel niet iedereen gediend is van onze humor, weten we dit wel vaak om te zetten in 'vermaak' voor anderen. We zijn misschien niet heel goed in het vertellen van moppen of leuke verhalen, maar we kunnen wel goed 'grappen' of 'creatieve ideeën' uitten middels film, afbeeldingen of geschreven verhaaltjes.

Mijn broertje heeft er zijn werk van gemaakt. Hij maakt video's voor verschillende doelgroepen. Ikzelf hoop ooit mijzelf te ontwikkelen richting de reclamekant. We zijn creatieve geesten die goed kunnen 'vertalen' naar de doelgroep, mits we de tijd krijgen.

Ook kunnen mijn broertje en ik goed 'presenteren'. Hij spreekt vaak in de kerk en weet situaties uit te vergroten zodat ze grappig zijn. Het scheppen van herkenbare situaties en contrasten lukt hem dan (mede door een strak spreekschema) erg goed, hij weet de zaal dingen bij te brengen, maar ook te vermaken.

Het liefst zou ik hier enkele van mijn onze creaties posten, maar dan zou ik de anonimiteit te grabbel gooien... En daarmee verdwijnt ook een stuk 'vrijheid' om te schrijven.

2 opmerkingen:

  1. Het zou me niet verbazen als jullie vader een zelfde gevoel voor humor heeft.
    Welk etiketje heeft hij ?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Anoniem,

    Bedankt voor je reactie! Wat een eh... Suggestieve vraag:-D

    Allereerst moet ik toegeven dat we goed kunnen lachen met elkaar! Hoewel mijn broertje en ik wat meer de 'aandragers' zijn... Mijn vader geeft meer de voorzetten en wij koppen ze in.

    Maar dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat hij ook een etiketje heeft. Sterker nog, ik denk dat hij er geen een heeft. Maar als hij er een zou hebben, dan zou het misschien 'hoogbegaafd' zijn. We deden ooit dezelfde IQ-test. Ik scoorde 119 en hij scoorde op diezelfde IQ-test 136 (of iets in die richting). Is dat bevredigend genoeg?

    Ik denk dat ieder mens wel bepaalde ADD-symptomen heef. De grens ligt alleen daar waar het hinderlijke gevolgen heeft.

    Ik vind uw vraag bijzonder en zou (indien mogelijk) graag willen weten wat de reden van uw vraag is;-)

    Groeten Morris

    BeantwoordenVerwijderen

Vlink