Ophalen en inname
In mijn vorige bericht schreef ik over het verkrijgen van de 'golden ticket' (recept) bij de arts van PsyQ. Best leuk allemaal, maar het gaat natuurlijk uiteindelijk om het gebruiken.
Op dit blog heb ik er geen geheim van gemaakt dat ik er erg naar uitzie om te gaan beginnen met de pillen!
10:00 - Reizen naar Maassluis
Bij PsyQ heb ik snel een bakje koffie meegenomen uit de automaat. Ik dronk de helft op en zette het bakje in de bekerhouder van onze prachtige bolide (Citroen C1). Na ongeveer vijf kilometer begon het lampje van de benzinetank te knipperen. Als het goed is zou ik er nog zo'n 40 a 50 kilometer mee kunnen rijden, Maassluis was dus nog prima haalbaar.
10:25 - Gearriveerd bij de Apotheek
Ik kwam aan bij de Apotheek in Maassluis. Het was gelukkig rustig, het zal wel met de vakantie te maken hebben. Ik overhandigde de dame het recept en grapte er iets bij "Het is echt gewoon Nederlands, maar jullie zullen wel wat gewend zijn met al die voorschrijvende artsen". Het meisje lachte vriendelijk en stelde me gerust, ze kon het ontcijferen.
Ze moest even zoeken naar de Melatonine, de Concerta had ze gewoon op voorraad.
"Ik kan je helaas niet alles meegeven van dit recept. Omdat het je eerste keer is, krijg je het maar voor twee weken mee."
Het was een beetje en teleurstelling, ik probeer dit soort dingen zoveel mogelijk rondom elkaar te plannen. Een dagje waarop ik al dit soort dingen afhandel. Naar PsyQ, naar de tandarts, naar school voor afspraken, een bezoek aan de garage... Dat soort dingen. En dan hou ik er niet zo van om weer een extra verplichting te hebben.
Ze informeerde me over de mogelijkheid om recepten in te leveren, middels een kluisje buiten de apotheek en een code per sms was het dan mogelijk om de medicijnen op te halen op een tijdstip naar keuze. Dat is dan weer een meevallertje.
Ik kreeg dus voor twee weken medicijnen mee en mocht deze ook af gaan rekenen. De Concerta was gedeeltelijk gedekt en de Melatonine helemaal niet (AV top bij CZ). Ik pinde 35 euro en nam het zakje mee naar buiten.
10:30 - Inname 36mg Concerta
De afgekoelde koffie stond klaar in de auto als hulpmiddel om de eerste pil in te nemen.
De eerste pil heb ik gelijk maar even vastgelegd. Het is toch weer een mijlpaal!
Direct nadat ik de eerste pil nam ben ik gaan tanken. Het medicijn zou na ongeveer 30 minuten gaan werken en ik wilde mezelf bezig houden om maar niet uit elkaar te knallen van ongeduld.
Er is een aantal dingen dat al best een tijdje ligt te wachten. Een van die dingen is het aanvragen van mijn rijbewijs. Het is in 2011 rond september gejat uit de kleedkamer van een voetbalvereniging.
Ik weet donders goed dat het strafbaar is om zonder rijbewijs te rijden en ik weet ook dat je eerst aangifte moet doen alvorens je een nieuwe kunt aanvragen. We zijn bijna een jaar verder en ik heb het nog niet gedaan.
Afgelopen dinsdag ben ik aangifte gaan doen bij de politie. Ik heb aan drie mensen uit moeten leggen wat er gebeurt is en waarom ik er nu pas mee kwam... Lakoniek heb ik steeds gezegd dat ik sinds kort pas weet dat ik ADD heb. Het is de eerste keer dat ik het aandraag als 'excuus'. Een andere reden kon ik niet bedenken. Wat mij betreft ook de laatste keer...
10:50 - Aanvraag Rijbewijs (1)
Met de aangifte onder mijn arm ben ik het gemeentehuis ingestapt.
Ik kon direct door lopen naar de balie... Daar werd mij gevraagd of ik een afspraak had.
"Een afspraak? Is dat nieuw?"
"Vier jaar geleden wel..."
"Ehhh... Kan ik dat nu gelijk doen?"
"Ja, ik heb om 12:35 nog wel een plekje... Heb je pasfoto's?"
"Euh... 12.35 is goed, pasfoto's doen jullie dat hier niet?..."
"Die zult u zelf even moeten laten maken... Wilt u een briefje met de eisen voor de foto's?"
"Nee dank u, 12.35 uur is goed, tot vanmiddag!"
10:55 - IK VOEL HEM!
Ik moest wat gaan doen om de tijd te overbruggen. Ik geef bijles Economie aan een meisje en heb haar gevraagd of ik haar boeken kon kopiëren (het zijn meer een soort Readers). Vandaag had ik er tijd voor en ik had de map in de auto liggen. Het was me opgevallen dat haar map eigenlijk te klein was voor de hoeveelheid documenten. De 24 ringen schoten bij elke poep en scheet open. Ze had al een paar keer gezegd dat ze eigenlijk een nieuwe moest gaan halen, het liefst een met vier ringen. Maar het is een fijne ADHD'er en het was er dus nog niet van gekomen...
Eerst nog even het winkelcentrum in dan (ligt op 30 meter afstand van het gemeentehuis).
Ik ging op zoek naar een winkel waar ze nog ouderwets pasfoto's maken. Maar na een rondje door de 'Koningshoek' (onze plaatselijke 'place to be' voor shopbehoeften) kwam ik er achter dat pasfotograven dun gezaaid zijn. Crap, dan moet ik naar het centrum van Maassluis... Daar zit nog zo'n 'old school-vent' die die dingen maakt.
En toen besefte ik het... Mijn gedachten... Mijn gevoel... Mijn 'tamheid'... Het is... Anders.
Ik voel het! Jaaa... Maar wat voel ik dan? Ik voel me nog mezelf...
Het was alsof ik 'helder' was. Normaal gesproken zou ik bij een dergelijke 'teleurstelling' (dat ik eerst niet direct geholpen kon worden in het gemeentehuis en nu ook geen fotograaf kunnen vinden) gaan twijfelen of ik het niet beter morgen zou kunnen doen. De normale gedachtegang zou zijn:
"Het is nu 11.00 uur, als ik naar het Centrum moet rijden, dan kost dat me 25 minuten. Ik heb nog niet gegeten. Oh, ik heb mijn vrouw nog niet gebeld om te vertellen hoe het gesprek ging. Ik heb honger. Zal ik een broodje halve warme gaan halen bij de Hema? Wat kwam ik hier ook al weer doen? Moest ik nog boodschappen hebben?"
En waarschijnlijk zou ik dan eerst ergens naar buiten gaan en dan een peukje gaan roken om alles even op een rijtje te zetten... Een soort van 'poeh-poeh-moment'... Effe tot mijn zinnen komen...
Maar nu was het anders! Ik werd niet afgeleid door de vele winkelramen, door de heerlijke geuren van friet, halve warme, kroketten, kippenpoten en de viswinkel.
Ik ordende mijn gedachten:
Eerst naar de Hema om een map te kopen, dan naar het Centrum om daar pasfoto's te laten maken, daarna doorrijden naar mijn vader die een grote kopieermachine heeft, daarna terug naar het gemeentehuis en dan nog effe een boodschapje doen.
Het gekke is dat ik helemaal niet het idee had dat ik minder gedachten had. Normaal gesproken heb ik een voortdurende dialoog/gedachtegang in mijn hoofd. Alsof ik mijn hele leven van commentaar voorzie. Ik ben lang dromer genoemd.
Maar de gedachtestroom was niet afgenomen, hij was alleen meer geordend. Ik kon mijn gedachten langer bij een onderwerp houden en dat voelde best goed.
Ik ging de Hema in. Zag drie kleuren mappen met vier ringen en kwam eigenlijk gelijk een eerste test tegen.
11:00 - Een besluit nemen
Het meisje dat ik bijles geef is 18 jaar. Ze gaat naar het volwasseneonderwijs.
De map die ik geleend had van haar was deels oranje, deels wit en had wat roze lijnen en accenten. De tabbladen waren roze met een bloemetjesmotief.
Hoelang zou ze die map al hebben? Wilde ze een nieuwe omdat ze het een kinderlijk ding vond dat ooit in de eerste wel interessant was? Zou ze een 'zakelijke' willen hebben? Of zou ze juist een turquoise kunnen waarderen?
Normaal zou ik daar rustig 10 minuten kunnen gaan wikken en wegen. Maar ik pakte de fuchsia map en liep er mee naar de kassa. Ik dekte mezelf in door een whatsapp te sturen naar haar met de vraag of ik haar zou 'beledigen' als ik met een knalroze map aan zou komen.
Ik wachtte haar antwoord niet af en betaalde de map.
11:05 - Heel erg schrikken
Aan mezelf merkte ik wel dat er iets van 'dofheid' over me was. Helder en dof tegelijk. Ik was meer gefocust op mijn huidige taak en had veel minder last van overige prikkels. Ik hoop dat ik het daarmee duidelijk omschrijf. Het voelde prettig.
Ik liep naar de parkeerplaats en stapte in de auto. Ik keek goed om me heen en zag geen auto's of personen in de buurt. Ik zette de auto in zijn achteruit en keek daarbij achterom.
Toen ik uit het parkeervak was, schakelde ik weer naar voren en toen gebeurde het.
Ik keek waar ik naar toe wilde rijden en daar stond plotseling een auto die ik helemaal niet gezien had... Ik schrok echt heel erg!
Mijn koppeling was gewoon ingedrukt en mijn voet op de rem. Ik rij normaal gesproken vrij rustig en 'correct'. Aan de beweging van de auto zag ik dat deze uit een parkeerplaats kwam, maar hoe kwam het dat ik dat niet gezien had? Ik liet de rem en de koppeling los en reed keurig langs de auto die daar uit het niets was gekomen. Ik voelde nog steeds mijn hart in mijn keel kloppen.
11:20 - Impulsaankoop
In het centrum van de stad aangekomen parkeerde ik de auto. Zonder er bij na te denken plaatste ik de parkeerschijf (dat vergeet ik nog wel eens) en liep ik naar de fotozaak.
Ik kwam binnen en er stond niemand achter de balie.
Een gevoel van ongeduld kwam over me heen. Het duurde ongeveer twee minuten voordat de man vanuit zijn opslaghok kwam. In de tussentijd had ik al een paar keer op mijn telefoon gekeken hoelaat het was en had ik de winkel (klein winkeltje) al een paar keer bekeken.
Ik dacht aan al de dingen die ik in de tussentijd had kunnen stelen als ik een slecht mens geweest zou zijn.
Mijn oog viel op een aanbieding: Een geheugenstick met 16GB voor 15 euro. Mooi prijsje dacht ik.
Het was een relatief klein dingetje en ik zag er wel mogelijkheden voor.
Onze TV heeft een ingebouwde mediaplayer waar ook USB sticks op aangesloten kunnen worden. Af en toe kijken we wel eens een serie, maar dan sluiten we de Mac aan op de TV (via de VGA kabel).
We gebruiken wel eens een USB-stick, maar daar kan maar 2GB op. Als we twee of drie delen van een serie willen zien, dan moeten we steeds per aflevering de USB-stick eruit halen, aansluiten op de Mac, het filmbestand overzetten en dan opnieuw de boel weer aansluiten. Met die stick zou het niet meer hoeven.
We moeten eigenlijk op de centen letten en een USB-stick stond eigenlijk niet op de begroting.
Ik ging zitten voor de foto en kletste gezellig wat met de fotograaf.
Het maken van de foto was zo gebeurd en ik rekende de pasfoto's af. Ik zei gedag en liep naar de deur.
Daar was de advertentie weer.
Ik draaide me om en vroeg of de USB-stick snel genoeg was (een trage USB bestaat, het zou er voor kunnen zorgen dat de film niet soepel loopt). Hij verzekerde me dat het een van de beste merken is die op dit moment te verkrijgen is en dat hij er nooit klachten over krijgt.
"U zou me verbazen als u iets anders gezegd zou hebben mijnheer" antwoordde ik met een knipoog.
"Ik neem hem".
Als kersverse eigenaar van een USB-stick liep ik naar de auto en dacht ik aan wat ik nu zou doen.
Zonder twijfel stapte ik in de auto en reed ik naar het kantoor van mijn vader.
11:40 - Een verhaal volgen en... slordigheidjes horen er toch bij
Al drie kwartier was ik 'onder invloed'. Maar het voelde best fijn.
Bij mijn ouders aangekomen liep ik gelijk door naar het kantoor van mijn vader. Er zat een soort 'haast' of 'gejaagdheid' in me. Het voelt nog steeds lekker.
Nu heb ik wel vaker van die dagen dat ik gewoon een aantal dingen moet gaan doen. Het zijn dagen met afwisselende taken en zijn vaak mijn beste dagen. Dus of de 'rush' aan de Concerta lag durf ik niet met zekerheid te zeggen. Wat ik wel echt kon merken is dat ik minder treuzelde bij dingen.
Mijn vader was op dat moment bezig in zijn kantoor. Er stond een scherm op zijn pc open met een AEX-grafiekje. Zoals u weet, heb ik altijd wel interesse gehad in de beurs.
Hij draaide zich om en zei gedag. "Het kan haast geen toeval zijn dat je op dit moment binnenkomt. Ik ben nu ergens mee bezig en dat is echt leuk, heb je tijd om even mee te kijken?"
Mijn 'hmm' bevestigde het.
In 10 minuten tijd legde hij uit wat hij aan het doen was. Het was verbazingwekkend hoe makkelijk ik mijn aandacht bij zijn verhaal kon houden. Grappig, want terwijl hij vertelde, was ik in gedachten bezig met dat ik het makkelijk vond om mijn aandacht er bij te houden, wat me op zich verbaasde omdat ik nog steeds mijn aandacht er bij hield :-P
Ik stelde nog enkele gerichte vragen en begon aan een oersaai klusje: Het printen van zo'n 100 vellen papier... En dan dubbelzijdig.
Voor de krachtige machine van mijn vader is dat op zich geen probleem.
Ik begon per hoofdstuk, dan zou ik ze weer makkelijk in de map terug kunnen doen, zonder alles weer uit te hoeven zoeken. Per opdracht moet er aangegeven worden of het dubbelzijdig gekopieerd moet worden. Dat deed ik de eerste twee hoofdstukken.
Bij het derde tot en met het achtste hoofdstuk was ik het zat, het duurde te lang en ik moest nog naar het gemeentehuis om mijn afspraak na te komen. Ik heb alle tabs uit de boekjes gehaald en het in een keer op het kopieerapparaat gelegd. Omdat ik nog steeds een hekel heb aan wachten, dacht ik de tijd te kunnen gaan doden met een sigaretje, dus ik liep richting de trap.
De kamerdeur van mijn broertje stond open en ik had hem al een tijdje niet meer gesproken. Hij was bij een christelijk kamp aan het zingen geweest en ik vroeg hoe het gegaan was.
We hebben tien minuten gepraat en toen ben ik weer teruggegaan naar het kopieerapparaat.
CRAP! Bij die laatste grote stapel was ik vergeten om de opdracht dubbelzijdig te geven. Er lag een grote hoeveelheid papier en ik schaamde me een beetje naar mijn vader.
Er was nog te weinig tijd om de boel netjes in een map te doen, dus deed ik de stapel tussen de ordner en hield die stevig vast.
Ik groette iedereen en ging toen naar het gemeentehuis.
12:30 - Nog steeds mezelf
Uit het apparaat bij de ingang trok ik een nummertje en ik ging zitten, mijmerend over hoe de dag tot nu toe verlopen was. Ik voelde me goed, gejaagd, maar wel op een goede manier.
*PING*
Er verscheen een nummer op het bord boven de balies. Twee mensen die er al voor mij zaten stonden op en liepen tegelijkertijd naar dezelfde balie. Er ontstond een klein beetje gemompel over wie er eerder binnen was gekomen. Beide mensen lieten hun nummer zien... Het bleek echter om mijn nummer te gaan. Enigszins verontschuldigend liep ik de 20 meter naar de balie toe... De twee mensen die eerder waren dan ik hadden een afspraak staan die later begon dan de mijne...
Het gesprek was net zo boeiend als het aanvragen van een rijbewijs kan zijn. Maar ik volgde goed wat de vrouw vertelde.
Toen ze me het formulier overhandigde dat ik moest ondertekenen las ik het heel snel door.
"Mevrouw? Mijn C-rijbewijs staat er niet bij."
De mevrouw keek in haar computer en zei dat mijn rijbewijs al verlopen was op het moment dat hij gestolen werd. Het was al bijna een jaar geleden dat hij niet verlengd was. Om opnieuw mijn C-rijbewijs te krijgen had ik een medische keuring nodig. Ze gaf me een blaadje waarop stond waar dat kon en wat het kostte... 90 euro...
Dat had ik er niet voor over... Ik besloot om dan maar een gewoon mijn rijbewijs B op te halen. Ik had al 10 jaar geen vrachtwagen meer gereden en ik zie dat op de korte termijn ook niet gebeuren.
Ik handelde de boel af, terwijl ik verbaasd was dat het me op was gevallen dat mijn C-rijbewijs niet op het formulier stond. Normaal kan ik de concentratie niet opbrengen om zo'n formulier door te lezen. Ik ga er eigenlijk altijd wel (voor het gemak) vanuit dat zo'n ding klopt.
13.00 - Concreet
Gedurende de week had ik al wat contact gehad met een vriend van me. Hij wilde bij ons in de tuin een biertje komen doen in de avond. We zouden dan een vuurkorfje aan gaan steken als het lekker weer zou worden.
Direct nadat ik uit het gemeentehuis kwam besloot ik om de boodschappen te gaan doen voor de komende twee dagen. Ik haalde twee sixpacks en verder wat standaarddingen als brood en avondeten.
Ik ging snel en doelgericht door de winkel heen, dacht niet te lang na bij dingen en vertrok ook weer redelijk snel naar de kassa.
Ook dit is opmerkelijk. Ik noem het 'concreet' zijn. Geen haperingen, gewoon direct en zakelijk mijn lijst (uit mijn hoofd) afwerken en dan naar huis gaan. FIJN!
13:30 - Thuiskomen
Zoals ik in mijn vorige bericht vertelde was mijn vrouw aan het thuiswerken.
Ze vond het niet zo fijn dat ik nog niet gebeld had, eigenlijk is dat ook niet echt iets voor mij. We bellen gedurende de dag regelmatig.
Ik somde haar op wat ik tot dan toe gedaan had en vroeg hoe het met haar was.
Zonder dralen kon ik het vertellen aan haar.
Ik ruimde de vaatwasser uit, ruimde hem weer in en zette hem aan. Ondertussen ruimde ik links en rechts wat op, at ik wat en maakte ik me nuttig.
Tot ik er bij stil stond... HUH! Zonder aarzelen en zonder twijfel had ik de boel opgeruimd en niet eens langzaam of treuzelend... Nee, ook hier weer zakelijk en concreet.
MAN! Concerta moet wel een wondermiddel zijn!
15:00 - DIP
Rond 15.00 uur begon ik enorm moe te worden. De Concerta zou 12 uur werken (dat had de arts gezegd), dus daar kon he tniet aan liggen.
Ik vroeg aan mijn vrouw of ze me kon wekken rond 16.00. Ik zou dan even een uurtje mijn ogen dicht doen.
Ik denk dat het door de zenuwen kwam, maar in de nacht ervoor had ik maar 3 uur geslapen. Dit overkomt me wel vaker, maar sinds ik met de coaching bezig ben en toch wat meer regelmaat probeer te krijgen is het wel zeldzamer.
Ik ging liggen... Eigenlijk hartstikke moe. Voor mijn doen had ik best al een behoorlijke dag achter de rug... En dat voelde ik.
Om 15:30 stuurde ik mijn vrouw een berichtje of ze me toch maar om 16.30 kon gaan wekken. Ik kon de slaap niet vatten. Nu waren de buren ook bezig met het ophangen van rolluiken voor de ramen, dus werd er flink in de gevel geboord. Het was een nare herrie...
Toen mijn vrouw om 16.30 bij me kwam, was ik nog klaarwakker....
Ik ging ondanks de vermoeidheid maar effe eten koken rond een uur of 5.
Ook dit ging erg goed, wel wat langzaam, maar dat doe ik altijd. Maar niet omdat ik dingen vergat of ongestructureerd te werk ging. Ik heb voor het eerst in mijn leven gehaktballen gemaakt die lukten...
Normaal brandden ze aan of vielen ze uit elkaar, maar deze keer waren ze gewoon erg goed.
18.30 - Super(sport)man!
De vriend met wie ik vanavond had afgesproken belde me op om te gaan sporten, daarna zouden we thuis effe douchen en zou hij naar mij toe komen.
Aankomende dinsdag begint de voetbaltraining weer. Ik hoopte de zomer te kunnen gebruiken om wat af te vallen en aan mijn conditie te werken (hardlopen in de ochtend, weet u nog?).
En hoewel ik wel een paar keer geweest ben, heb ik toch wat achterstand in mijn planning opgelopen.
Twee weken terug deed ik een Cardio-oefening op een apparaat en gaf ik het na 12 minuten hijgend en zwetend op. Het was voor mij een verbetering van 2 minuten ten opzichte van de vorige keer.
Mijn maatje zou wat later komen dus ik ging naar de cardio-apparatuur toe.
Met harde muziek uit mijn oordoppen ben ik gaan sporten op een rap tempo. De muziek is 160 BPM en ik gebruik dat ritme om mijn 'stappen' op het apparaat te maken. Op de schermen in de sportschool was te zien hoe America goud won bij een of ander dansturnen...
Mijn vriend arriveerde... Ik keek even hoever ik was en zag dat ik al 20 minuten non-stop aan het sporten was... Mijn hartslag lag rond de 162, dat heb ik normaal gesproken ook, maar dan lig ik echt snel op apegapen.
Ik wilde mezelf pushen... Kijken hoelang ik het vol zou kunnen houden.
Uiteindelijk deed ik 50 minuten (!) cardio met een hoog tempo. De laatste keer dat ik dat soort dingen deed was op mijn 15e!!! Ik had me niet verveeld en had er van genoten...
Merkwaardig spul dat Concerta!
21.00 - 06.00 - Een HEL
De avond was erg gezellig, uiteindelijk zaten we met z'n drieen bij een knapperend vuurtje onder een mooie sterrenhemel. Ik was scherp en adrem en kon de gesprekken goed volgen en meedoen. Normaal gesproken kan ik met drie mensen al eens afdwalen. Maar het ging goed. LEUK!
Van een Rebound of iets dergelijks heb ik helemaal niets gemerkt.
Om 23.00 uur nam ik snel effe een melatoninetabletje (3mg). 1 tot 2 uur van tevoren innemen had de arts gezegd.
Om 01.30 vertrokken de gasten en ging ik naar mijn nest.
Om 06.00 uur lag ik nog naar het plafond te kijken. Ik was doodop, maar kon niet in slaap vallen...
(net als NU)... Het is nu zondagnacht om 3.15... Ik kon weer niet slapen en ben maar gaan bloggen... 3 uur geleden;-)
De balans opmakend, kan ik zeggen dat ik erg blij ben met de Concerta, maar ben ik zwaar ontevreden over mijn slaap. Zoals ik hiervoor al schreef heb ik 3 uur geslapen voordat ik naar PsyQ ging. De nacht erna heb ik 2 uur geslapen (ondanks de Melatonine) en nu zou ik gewoon uitgeput moeten zijn, maar ik ben nog klaarwakker... We zijn vier dagen verder, waarvan de drie nachten cumulatief 11 uur slaap opgeleverd hebben (en dus nog een nachtje ervoor met maar 3 uur)...
4 nachten en 14 uur is niet goed en niet prettig...
Ik hou jullie op de hoogte (sorry voor de lange post)
