zaterdag 11 augustus 2012

Dag 4 met Concerta en Melatonine - en een misstap

Zingen in de kerk
De vierde dag met Concerta was ook al geen 'echte test'. Een zondag, helemaal volgepland, maar niet met huiswerk of werk.
In de morgen ben ik naar de kerk geweest. Met een van mijn beste vrienden zijn we af en toe aan het 'Church-hoppen'... Niet perse op zoek naar een plek om te blijven, maar meer om gewoon de sfeer te proeven en de geloofsbeleving van andere mensen en kerken te zien.

Vorige week was er de Katholieke Kerk (zijn achtergrond), vandaag de kerk waarin ik ben opgegroeid... Een Evangelische/Pinkstergemeente.
Wat me als eerste opviel, was dat ik daar gewoon door de kerk liep met een rechte rug. Ik keek de wereld in vol zelfvertrouwen.

Ik kom zelden in die gemeente, er zijn dan altijd mensen die even naar je toekomen en zeggen: "Wat fijn dat je er weer bent". Ik hou er niet zo van... Ik twijfel er niet aan dat ze het menen, maar ik kan er weinig mee, want ik weet dat ik er een volgende keer niet zal zijn.

De eerste testcase kwam toen we gingen zingen. Het kan heel stom klinken, maar mijn stem is hard als ik zing en ik ben niet altijd stemvast. In het verleden maakte ik vaak mee dat ik hard uithaalde en dat ik er niet een toon naast zat... Dat is vervelend, je ziet mensen omkijken. Meestal trek ik dan mijn 'onnozele gezicht'.
Een ander naar ding dat veel voorkomt is dat ik niet tekstvast ben. Ik kan honderdduizend keer hetzelfde liedje zingen, maar nog steeds niet weten wat de tekst is. Harde stem + valse noot + verkeerde tekst geeft helemaal grappige reacties...

Er werd meegezongen met een diaprojectie van de tekst. Dit is al jaren zo. Maar voor het eerst kon ik gewoon de tekst meezingen zoals die geprojecteerd werd. Ik kon me er op concentreren. En soms zelfs kon ik gewoon met zelfvertrouwen de liedjes meezingen zonder op het scherm te kijken. Een nieuwe 'ontdekking'.

Ik schrijf zelf ook wel eens liedjes... Voor een bruiloft of voor mezelf. Zelfs die liedjes die ik letter voor letter geschreven heb, kan ik niet onthouden. Of... Ik kan me er niet op concentreren... Dat gaat nu veel beter!

Sociaal gebeuren
De middag stond in het teken van de verjaardag van mijn nichtje. Ze is twaalf geworden.
Ik draai iets langer dan zes jaar mee in de schoonfamilie en ken dus ondertussen best wat van de mensen die op verjaardagen komen.

Ik ben geen onzeker persoon, ik kan een grote bek hebben en prima meekomen in gesprekken. Maar toch... Op verjaardagen vind ik het moeilijk om er bij te blijven... Het gebeurde me regelmatig dat ik op een gegeven moment met een telefoon in mijn handen de tijd uit zat te zitten.

Vandaag niet... Ik heb staan praten met mijn schoonvader, ik vertelde hem over een baan die ik aangeboden heb gekregen. Ik heb staan praten met mijn zwager, over zijn nieuwe baan, over zijn nieuwe auto, over de zwangerschap van zijn meisje etc. Ik heb in een kringetje gestaan met de 'oudere mannen'... Ze zijn stuk voor stuk de 40 gepasseerd, wij 20-ers en 30-ers komen er over het algemeen moeilijk tussen.

Assertief zijn
We hebben het gehad over auto's, over de nieuwe hypotheekmarkt (er was er een hypotheekadviseur die zich heeft om laten scholen en zijn papieren heeft laten verlopen), we hebben het gehad over de TT in Assen, over op vakantie gaan met kinderen, over het kopen en verhuren van huizen etc etc)... En hoewel ik er weinig ervaring mee heb, behalve dan wat ik er over heb gelezen, kon ik erg goed meekomen.

Op een gegeven moment hadden we een gesprek over het verhuren van flatjes die leeg staan en wachten op de sloop. Die situatie heb ik meegemaakt, mijn eerste huisje was zo'n project.
Ik vertelde over een drugsgebruiker die naast me woonde en ik vertelde over een wietplantage aan de andere kant...
Op een gegeven moment had ik een serie zinnen ingezet... Midden in mijn verhaal viel er iemand binnen met een zin die wel gerelateerd was, maar ik was nog niet klaar. Ik sloeg mijn arm om hem heen en zei: "Hou het vast, ik was nog niet klaar"... Ik lachte er bij...

Deze man die binnenviel is erg sympathiek. Ik mag hem heel graag! Maar hij is ook 20 jaar ouder. Normaal gesproken zou ik denken: "Dit is jullie vaste groepje op verjaardagen, wie ben ik om er wat te mogen vertellen". Maar nu niet... Ik rondde mijn verhaal af over mijn buurman die al maanden niet meer gezien was. Over de groene vliegen die letterlijk met honderden tegelijk tegen zijn keukenraam zaten, over zijn moeder die langskwam met de sleutel en de politie, over de angst dat hij misschien wel dood zou zijn en over de vrieskist met rottend vlees omdat de Eneco zijn energie had afgesloten.
Toen ik klaar was, vroeg ik: "Wat wou je ook al weer zeggen?"

Ik ben minder bezig met mijn gedachtestroom op de achtergrond en ben assertiever en directer.
Bijna zakelijker.

De rest van de verjaardag was gezellig en ik heb gewoon leuk mee kunnen komen met de heren en overige mensen. Mensen die ik al jaren zie heb ik voor het eerst gevraagd wat ze doen en ik dirigeerde sommige gesprekken in de richting waarvan ik dacht dat het interessant zou zijn (en dat lukte).

We gingen heel laat huiswaarts...

Een misstap... Oude gewoonten slijten niet
Mijn vrouw ging naar bed en ik kon zoals de vorige nachten niet in slaap komen.
Ik ging weer naar beneden en ging met mijn telefoon en een sigaret onder de afzuigkap zitten. De tijd doden. Ik dacht er toen over om te gaan bloggen... Het zal een uur of 0.00 geweest zijn.

Ik opende mijn laptop en startte mijn browser. Ik zou nog wel een serie willen downloaden, ik ging naar een van de torrentsites die ik wel eens gebruik.
BAM: Reclame van een casino over mijn scherm heen...

Ik kreeg ineens de nieuwsgierigheid om te testen of ik nog zo impulsief was als hiervoor. Ik besloot naar Unibet te gaan om daar met 10 euro wat te proberen... Binnen een zucht en een scheet was het weg. Nog maar eens 15 euro bijstorten dan... Om 01.30 was ook die op.
Weet je wat: ik doe nog 50 euro en daarna stop ik...

De 50 euro werd 80 euro door wat bonusspellen, dus ik ging 'onverdroten voort', ik stond op winst.
Ongeveer rond 2.45 uur was ook de 50 euro op... Ik keek nog even naar het saldo van mijn rekening, rekenen of het 'kon'... Toch maar niet gedaan... Ik liet mezelf weer voor een halfjaar blokkeren van het online casino (mijn internetfilter heeft een 'zwak' voor Unibet) en ging met een naar gevoel naar bed... Het was al weer twee of drie jaar geleden dat ik gegokt had... Maar ik was nog steeds net zo gevoelig als ervoor...

Crap, dit moet ik aan Mina vertellen... Hoewel ze er waarschijnlijk nooit achter komt...
Nu eerst slapen, morgen een nieuwe dag!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Vlink