woensdag 6 juni 2012

It's one of those days again:-(

Een goed begin
Het is al weer bijna twee maanden geleden dat ik er voor mijzelf achter kwam dat ik ADD heb. In die twee maanden zijn er veel dingen veranderd.
Mijn zelfbeeld heeft een nieuwe dimensie gekregen, de manier waarop dingen aanpak is iets veranderd en ik heb meer begrip van mijn vrouw en directe 'peers' over mijn manier van leven.

In de afgelopen twee maanden heb ik denk ik vier of vijf futloze dagen gehad. Niet slecht, allemaal stonden ze op zichzelf.

Helaas
Maar helaas... Vandaag heb ik weer een futloze dag...
Eigenlijk begon deze dag best goed. Ik ben sinds twee weken weer aan het werk. Nu als ZZP'er... Heerlijk! Een werkweek van 20 uur die voldoende is om een 'fulltime' job aan inkomsten op te vangen. Ik heb zeer flexibele afspraken gemaakt met de opdrachtgever, dus ben in zekere zin vrij.

Daarnaast biedt deze job de nodige uitdaging en kan ik korte (en lastige) doelen stellen. Genoeg om een beetje adrenaline/dopamine vrij te maken.

Ik was er op tijd uit vanmorgen, ondanks een serie nachten van vier uur. Ik voelde me fris en fruitig en had er zin in. Hoewel ik een beetje op zie tegen acht uur werken, was ik er klaar voor om te knallen! Ik was tien minuten te vroeg voor de bus, ook dat is een unicum. Dus voor mijn gevoel kon deze dag niet meer stuk... Het regende licht, maar ik had er geen last van.

*piep*... Een sms-je. Van mijn opdrachtgever: "Ha Morris, vandaag ben ik ziek dus ik kan het kantoor niet openen." Crap! Ik heb snel wat mensen gebeld die ook een sleutel hebben, maar allen hadden ze geen tijd om naar het kantoor toe te komen. Ik hoopte dat ik nog wat kon regelen met mijn opdrachtgever en heb een sms gestuurd om te vragen of het mogelijk was dat hij wat werk naar me zou mailen. Daarnaast vroeg ik of het mogelijk was dat ik de sleutels bij hem op kon halen... Ik kreeg geen reactie terug... Ik heb twee bussen voorbij laten gaan en ben daarna naar huis terug gelopen...

Veertig minuten was ik buiten... En tot dan toe voelde ik me goed.

Een vrije dag!
Daar zat ik dan vanmorgen om 8:00... Mijn vrouw gaf ik nog snel een zoen voor ze vertrok.
Ik begon te denken wat ik allemaal zou kunnen doen vandaag: Een tentamen voor over twee maanden voorbereiden, een 'gratis' marketingplan dat ik voor iemand zou schrijven, een bad nemen, misschien nog even terug in bed kruipen, de tuin vrij maken van onkruid... Best goede ideeën allemaal, maar ik kon me niet motiveren om er wat aan te gaan doen... In bad dan maar... Eerst nog even roken.

De gedachte aan een vrije dag gaf me niet de vreugde die ik zou hebben als ik er twee weken naar uitgekeken had. Sterker nog, ik raakte in paniek. Want zo'n dag kan in een keer veranderen in iets zwaar depressiefs... En waar ik bang voor was dat gebeurde.

Nu ik dit schrijf is het half vier. Ik heb helemaal niets nuttig gedaan vandaag, behalve dan effe lekker in bad gelegen. Talloze keren heb ik een rijtje dingen voor mijzelf opgenoemd om te gaan doen, maar ik heb er nog niets van gedaan. Het valt me zelfs nog mee dat ik brood gesmeerd heb en opgegeten.

Want vandaag voel ik me futloos. Ik voel me slap, ik voel me moe, ik voel me leeg... Ik kan er niets aan doen. Ik kijk elke keer naar de tuin waar het onkruid op kniehoogte staat. In gedachten ben ik bezig om een oude sportbroek en dito trui aan te trekken, daarna zou ik dan mijn sloffen aantrekken en naar de schuur lopen waar mijn oude legerkisten staan. De gedachte dat ik dan daar in de rommel mijn kisten aan moet gaan trekken, staat me al zoveel tegen dat ik er al geen zin meer in heb. Ik zie op tegen het zand dat ik zorgvuldig van mijn schoenen moet halen omdat ik anders het huis onderbagger, ik zie op tegen de fysieke inspanning.

De wetenschap is er dat als ik eenmaal bezig ben in dit magere zonnetje, dat ik dan best hard kan werken. Maar ik doe het niet.

Zou het ooit veranderen?
Mijn dromen en handelen staan vaak ver uit elkaar. Als je er van droomt om een wereldreis te maken, dan moet je daar geld voor sparen. Als je er van droomt om een mooi lichaam te hebben, dan moet je daarvoor gaan sporten. Als je er van droomt om een goede functie te bemachtigen, dan dien je je te bekwamen in je vak en in je persoonlijke omgang met mensen.

Maar die kennis is 'leeg'... Ik heb het hier wel eens eerder gezegd, maar ik zou een boek kunnen schrijven over hoe je goed moet leven, maar een nog dikker boek over hoe ik het niet doe.

Vandaag is weer zo'n dag die me wanhopig maakt. Een periode van 'scoren' en resultaten boeken ligt achter me, vandaag voel ik me slap en futloos... En dat deprimeert me... Tijd is altijd mijn grootste vijand. En nu heb ik de tijd om wat in gang te zetten en nu doe ik er niets mee...

Ik hoop dat het ooit zal veranderen, maar het liefst niet vandaag, want vandaag heb ik nergens zin in...


4 opmerkingen:

  1. Heel herkenbaar...ik schrijf er over in een document getiteld: 'het is weer zover' ;)
    Zeer frustrerend, vooral omdat het ineens zo om kan slaan en omdat je dan vanalles wil doen, maar je er niet aan kunt beginnen...
    Ik ken het gevoel...en er zijn meer mensen die het hebben...je bent dus niet de enige...
    Gr. just-smile

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hi Just Smile,

    Bedankt voor je reactie!
    Waar kan ik je document 'Het is weer zover' lezen?

    Ik merk dat ik veel leer van de ervaringen van anderen. Niet altijd positief, maar het helpt als je weet dat je niet de enige bent!

    Hartelijke groeten,

    Morris

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey Morris,
    Sorry...document is een prive ding...dus staat niet online...is iets dat ik doe omdat het me helpt om zaken op een rijtje te zetten...maar kan je wel een privebericht sturen met een stukje via het forum...zal het binnenkort sturen...
    gr. just-smile

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hi Just Smile,

    Thanks! Was erg herkenbaar (en LEUK) om te lezen.
    Zie mijn (kleine) reactie op het forum.

    gr Morris

    BeantwoordenVerwijderen

Vlink