Dag 3 met Concerta en Melatonine

Doel van mijn medicijngebruik
Reeds twee dagen gebruik ik nu Concerta. En het bevalt best goed.
Het is voor mijn vrouw fijn dat ik wat makkelijker klusjes doe in het huis en dat ik wat opgeruimder ben. Maar zoals wellicht al een beetje door mijn blog heen te lezen is, gaat het uiteindelijk voor mij om het 'tot mijn recht komen'.

De echte 'cases' zullen natuurlijk werken en studeren zijn. Dat zijn de dingen waar ik uiteindelijk mijn brood mee moet gaan verdienen en waar ik voldoening uit hoop te halen voor de rest van mijn leven.

Deze derde dag is een zaterdag, ook hier dus nog even geen echte 'cases'.

De derde dag!
Om 9.00 kwam ik mijn bed uit, ik nam de pil en bereidde me voor op de huiswerkles die ik zou gaan geven. Ik had wederom een slechte nacht gehad, de melatonine heeft me nog niet zo veel gebracht.

Om 10.00 uur arriveerde ik bij mijn bijlesstudent. Ik zou voor haar een planning maken, maar door de heisa van de vorige dag (mijn vrouw was haar auto kwijt) ben ik er niet aan toegekomen. We hebben de stof doorgenomen en zijn door wat huiswerkoefeningen gegaan. Eigenlijk heel prima, het was natuurlijk de eerste keer dat ik deze situatie meemaakte 'onder invloed'.

Om 11.45 vertrok ik weer, het is zo'n 5 minuten fietsen. Onderweg riep er een man naar me: "Entschuldigung, Excuse me... What is ze road nach Hooik van Holland?"
Ik stopte en dacht er over na hoe ik het uit zou leggen, de man fietste op dat moment de verkeerde kant op. Hij sprak goed Engels, maar had er een klein Duits accentje doorheen.
Mijn Engels is niet mijn sterkste kant, maar ik heb in het verleden best wel een woordje Engels gesproken, dus het is wat roestig. Maar nu niet, het was best aardig dacht ik bij mezelf.

Ik vroeg of ze me wilden volgen, dan zou ik ze daarvandaan kunnen wijzen hoe ze moesten rijden.
We fietsten vijf minuten samen en hadden een leuk gesprek, in nagenoeg vloeiend Engels. Hij was met zijn zoons een fietstocht aan het doen door Europa, ze hadden er al 500km gereden.
Ik bracht ze naar de waterweg, daarvandaan is het in een rechte lijn naar Hoek van Holland... Ik was gewoon zo 'helder' dat ik ze vroeg waar ze meer trek in hadden: Langs het spoor door wat aangelegde bossen of gewoon langs de Waterweg en dan het uitzicht op de Petrochemie aan de overkant. Ze kozen voor de laatste.

Om 12.00 kwam ik thuis, mijn vrouw zat heerlijk in het zonnetje.
Ik pakte direct mijn kladblok en vroeg haar of ze nog bijzonderheden had...
We stelden een lijst op van de dingen die ik zelf sowieso nog moest doen dit weekend:
- Gras maaien
- Het hoekje opruimen waar ik donderdag de vuurkorf had aangestoken
- Wat planten snoeien
- Boodschappen doen
- Een administratief probleem oplossen (2 uur)
- Een marketingdocument afronden (2 uur)
- Een contract opstellen (1 uur)
- Documenten voor een stuk kwijtschelding opsturen naar de DUO (IB-groep)
- Mail sturen naar een mevrouw op de Hogeschool Rotterdam
- Kladblokken halen bij de Hema
- Schroeven voor de Box halen (er waren er een paar rot)
- Mijn vrouw wilde dweilen
- Mijn werkgever bellen wanneer ik weer aan de slag kan
- Voorbereiden van het laatste schoolvak
- Facturen sturen
- Persoonlijke financiën ordenen
- Lege kratten inleveren
- Formulier invullen hoe ik me voor en na de concerta voelde
- Schoenen wegbrengen naar de schoenwinkel
- Planning maken voor mijn bijlesstudent
- Mijn vader betalen voor het kopiëren
- De tweelingzus vragen om geld voor de fotoshoot van gisteren

Een behoorlijke lijst, ik zette overal bij wat de kosten waren en hoeveel tijd het in beslag zou nemen.
Ook stelden we een boodschappenlijst op.

Om 12.30 stapten we in de auto met de kratten en de schoenen.
We deden in een recordtempo de boodschappen, speerden door naar de Hema, leverden de kratten in bij Albert Heijn, reden daarna door naar de schoenmaker in het centrum van Maassluis (het is een jonge gast met wie ik ooit gevoetbald heb, ik gun het hem omdat hij de stap naar zelfstandig ondernemerschap durfde te nemen). We bleven daarna wat mij betreft iets te lang hangen bij een winkel voor kinderkleding. Die stond niet op de planning en ik wilde door... Ik wilde het maximale uit de medicatie halen.

We reden daarna door naar de Karwei, op mijn boodschappenlijst stonden drie aparte dingen: Een opvouwbare 'compostbak' waar tuinafval in kan, een snoeischaar en natuurlijk de schroeven voor de Box.
De compostbak vonden we, maar de schroeven waren we vergeten om mee te nemen als vergelijkingsmateriaal. We haalden de schaar en de bak en reden door naar mijn vader.

Ik betaalde hem het bedrag dat het kopiëren gekost had, dat had ik in de morgen gekregen van de moeder van de bijlesstudent.

Rond 16.30 uur hadden we alle 'doe-dingen' die betrekking hadden tot het doen van boodschappen gedaan. Ik voelde me energiek, maar ook weer een beetje moe... Het gebrek aan slap brak me een beetje op.
We hebben de boodschappen uitgeladen en zijn toen even lekker op de bank gaan neerploffen.
Er stond nog heel veel open van mijn lijstje, maar ik wist ook het meeste niet af zou komen, maar dan had ik de rest van de week tenminste nog een geheugensteuntje.
In de tussentijd heb ik mijn baas nog een aantal Whatsapp's gestuurd om te vragen wanneer ik kon komen werken, ik hoorde niets meer van hem...

Mina ging op de bank liggen en ik ben met mijn zojuist aangeschafte grasschaar in de tuin aan de slag gegaan. Bij het gras knipte ik eerst de randen af, de tuin is nog maar twee maandjes oud en daarvoor maaide ik het gras geheel met de maaier, maar om de randen te doen moest ik dan door de perken heen. Ik kon gewoon geconcentreerd en gestructureerd het gras maaien.
Dat kan stom klinken, immers... Gras maaien is niet zo'n grote opgave toch? Wel als de verveling toeslaat... Normaal denk ik 'het is best zo' en dan rag ik snel de maaier over ons gazonnetje heen. Nu ging ik secuur en rustig te werk. En in tegenstelling tot de vorige keren heb ik gewoon het gemaaide gras opgeruimd in de zak die ik er voor gekocht had...

Rond 17.30 ben ik de keuken ingegaan om te koken. Mijn vrouw ging lekker op de bank liggen, meer dan ooit merken we dat de zwangerschap zijn tol eist als het gaat om fysieke activiteit (we hebben behoorlijk wat meters gemaakt door supermarkten, het winkelcentrum en winkelstraatjes).

Ik heb in het verleden wat geëxperimenteerd met het maken van 'Dahl' en vegetarische burgers van doperwten. We zijn 'flexitarieers', eten over het algemeen weinig vlees, maar kunnen ook zeker niet zonder.
We hadden pita's in huis en ik maakte mooie burgers van de gepureerde doperwten. Op een gegeven moment werd ik wel erg moe... De concerta kon nog niet uitgewerkt zijn dacht ik, dus ik weet het aan het slaapgebrek.

Ik diende pas na 1,5 uur het eten op (het is een tijdrovende bezigheid om die prut te maken). En hebben eigenlijk alleen maar op de bank gekeken naar een serie. Ik wilde die avond mijn blog nog schrijven over het eerste Concertagebruik. Maar ik was te moe...

We zijn rond 23.30 denk ik naar bed gegaan, maar ik kon niet slapen. Om 0.00 uur ging ik er weer uit en ben ik beneden wat voor mijzelf gaan doen. Ik zou niet eens weten wat, volgens mij gewoon op de bank hangend met een spelletje op mijn iPhone.

We hebben een enorm productieve zaterdag gehad (huiswerkbegeleiding, boodschappen, voorbereidingen op klusjes, contact met de baas, koken etc...) Ik denk dat de Concerta zijn werk goed doet bij mij... Alleen dat slapen... Daar maak ik me toch echt zorgen om.

Verder merk ik dat het moeilijk is om 'terug te denken' aan wat ik gedaan heb.
Normaal heb ik best een goed geheugen voor onbenullige dingen (wat ik heb gegeten, met wie ik gesproken heb, wat voor weer het was...) Nu ik dit blogbericht schrijf, heb ik de grootste moeite om te herinneren wat we gedaan hebben, ik heb er zelfs mijn vrouw voor moeten bellen haha...

Dit blog heb ik overigens in 25 minuten geschreven, normaal gesproken zou me dat ongeveer 2 uur kosten...